Στις 6 φεβρουαριου 1882, ο φημισμενος ναπολετανος γιατρος Antonio Cardarelli, εξ ου και το ομωνυμο νοσοκομειο στην Ναπολι, ο οποιος ηταν και βουλευτης, εβγαλε λογο στην βουλη ζητωντας να καταργηθει το κρατικο μονοπολιο του αλατιου, το οποιο χαρακτηριστικα ονομασε “φορο στην μιζερια”, μιας που η διατροφη των αγροτων ηταν βασισμενη σχεδον εξ ολοκληρου σε λαχανικα και οσπρια, οποτε χρειαζοντουσταν το αλατι πολυ περισσοτερο απο αλλα κοινωνικα στρωματα.
Οι ιταλοι του νοτου δεν κατεβηκαν σε διαδηλωσεις, αλλα αρχισαν μια μορφη κοινωνικης διαμαρτυριας, και ισως με αυτο το περιστατικο συνδεεται το ονομα αυτης της συνταγης που δεν την συναντουμε μονο στην Ναπολι, αλλα σε ολες τις νοτιες περιοχες της τιρρηνικης θαλασσας, και που φυσικα προυπηρχε ποιος ξερει απο ποσον καιρο, και μαγειρευοταν σε θαλασσινο νερο και απο τους ψαραδες που εβγαιναν με τις βαρκες, και ειχαν μεν ποσιμο νερο, οχι ομως και τοσο ωστε να μαγειρευουν κιολας.
Η συνταγη ειναι απλουστατη και κατα τα γαστρονομικα μου γουστα ενας απο τους καλυτερους και απλουστερους τροπους για να μαγειρευτει ενα ψαρι το οποιον μπορει να ειναι φαγκρι, λιθρινι, φρεσκος μπακαλιαρος, οποιοδηποτε ψαρι με λευκη σαρκα. Επισης, εαν θελουμε, δεκα λεπτα πριν το τελος του ψησιματος, προσθετουμε μερικα μυδια και κυδωνια.
Εαν προτιμουμε, αντι για φουρνο ψηνουμε στο ματι της κουζινας.
Υλικα:
- 4 μπακαλιαρακια φρεσκα συνολικα 1 κιλο
- 2 σκελιδες σκορδο ψιλοκομμενο
- μαιντανο ψιλοκομμενο
- 0,75 lt νερο
- 1 ποτηρι ασπρο κρασι
- 2 ντοματες φρεσκες κομμενες σε κυβακια η ντοματινια κομμενα στα δυο
- 3 κουταλιες εξτρα παρθενο ελαιολαδο
- αλατι
- μπουκοβο
Διαδικασια:
Βαζουμε ολα τα υλικα σε πυριμαχο σκευος και το τοποθετουμε στον φουρνο για 20 λεπτα στους 200 βαθμους.
Καθαριζουμε τα ψαρια απο εντοσθια, κοβουμε τα πτερυγια και την ουρα, τα πλενουμε καλα και τα στεγνωνουμε. Χαμηλωνουμε την φωτια στους 180 βαθμους, προσθετουμε τα ψαρια και ψηνουμε για αλλα 20 λεπτα, χωρις να τα γυρισουμε. Εαν τα ψαρια ειναι μεγαλα τα γυριζουμε μια μονο φορα, με προσοχη,
Βγαζουμε απο τον φουρνο, τα κοβουμε σε φιλετα εαν θελουμε, και ριχνουμε επανω το νερο καυτο.
Εαν δεν εχετε πολυ καλο ψωμι για βουτες, λεω να φιαξετε κατι αλλο!
Sale marino rosso hawaiano, sale nero di Cipro, sale rosa himalayano, fior di sale di Camargue, sale marino affumicato, sale blu persiano, sale di Maldon, sono i primi sali che mi vengono in mente quando penso al sale e che vedo praticamente sempre quando vado al supermarket sotto e sottolineo sotto casa mia!
Sembrano passati secoli da quando il sale era solamente “sale grosso” e “sale fino”, monopolio di stato.
Non entro nel merito delle politiche economiche di uno stato, per carità, ma la versione della nascita del nome, e sottolineo del nome, dato che la ricetta è molto più antica, che la fa risalire a una sorta di disobbedienza civile della “tassa sulla miseria”, come la definì il celebre medico e deputato Antonio Cardarelli in un suo discorso alla camera, il 6 febbraio 1882, chiedendone l’abolizione, mi piace, mi piace assai!!!
Aggiungo che il pesce veniva cucinato nell'acqua di mare così non aveva bisogno di sale, ma senz'altro non aspettavate che ve lo dicessi io!!!!
Aggiungo che il pesce veniva cucinato nell'acqua di mare così non aveva bisogno di sale, ma senz'altro non aspettavate che ve lo dicessi io!!!!
Ingredienti:
- 4 merluzzi freschi (circa 1 kilo)
- 2 spicchi di aglio tritati
- prezzemolo tritato
- 0,75 lt di acqua
- 1 bicchiere di vino bianco
- 2 pomodori freschi tagliati a cubetti
- 3 cucchiai di olio evo
- sale
- peperoncino piccante tritato
Procedimento:
Mettere tutti gli ingredienti tranne i pesci in una pirofila e cuocere al forno a 200 gradi per 20 minuti.
Abbassare a 180 gradi, aggiungere i pesci e cuocere ancora per 20 minuti. Questi pesci non hanno bisogno di essere girati, ma se sono più grandi, girare una volta con attenzione.
Togliere dal forno, tagliare a filetti se preferite, e versare sopra il brodo caldo.
